کد مطلب:31245 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:20

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا بعضي از انسان ها ستم مي كنند و هيچ ظلمي (سختي و عذاب) در دنيا نمي بينند، مگر خدا عادل نيست؟

اوّلاً پاداش و كيفر الهي اختصاص به زندگي دنيا ندارد و حيات پس از مرگ نيز عرصه مجازات و پاداش و بلكه جايگاه اصلي آن است.

ثانياً مجازات هايي كه در دنيا صورت مي گيرد، در چهار دادگاه مختلف انجام مي گيرد كه عبارتند از: محكمة وجدان؛ آثار طبيعي عمل؛ محكمة مكافات عمل؛ دادگاه رسمي و عادي بشر.

اما همة اين محكمه ها خصوصي است و تنها به بعضي ازجرائم رسيدگي مي كند. هيچ يك از آن ها يك شكل عمومي و همگاني كه همة منحرفان و مجرمان را به خاطر هر گناه و ارتكاب هر گونه جرم محاكمه كند و به كيفر برساند ندارد. همة آن ها به منزلة اخطارهاي پي در پي و زنگ خطري است كه براي تربيت و بيدار باش بشر نواخته مي شود. از طرف ديگر مجازات دنيوي محدود است و موازنة بين جرم و كيفر در دنيا قابل اجرا نيست، مثلاً كسي كه هزاران نفر را به قتل رسانده، مجازات شديد او اعدام است، اما اعدام درمقايسه با جرمي كه مرتكب شده است، كيفر ناچيزي حساب مي شود.

اگر قرار باشد انسان تا نيت گناه كرد، در همان حال كيفر ببيند، مثلاً تا سرقت كرد، دستش فوراً خشك شود، ترك گناه و انجام طاعات اجباري مي شود وآزمايش الهي منتفي مي گردد و اصل آزادي و اراده، از انسان سلب مي شود.

اگر كيفر و پاداش در دنيا انجام گيرد، قيامتي لازم نيست و اگر قيامتي نباشد، زندگي نامفهوم است، بلكه بسياري از جرائم و پاداش ها در دنيا نمي تواند جزا داده شود و اين امكان در دنيا فراهم نيست و دنيا گنجايش آن را ندارد، مانند، مانند كسي كه انسان هاي بسياري را به قتل رسانده يا گمراه كرده است. عدالت واقعي تنها در ساية برپايي قيامت و پاداش و كيفر اخروي حاصل مي شود.

ثالثاً زندگي دنيا مجال عمل و تلاش است و آن چه در دنيا انجام مي شود، حيات اخروي را شكل مي دهد. پس از مرگ، فرصت عمل به پايان مي رسد و حيات پس از آن بر اساس آن چه در دنيا كسب شده است، رقم مي خورد.

پس جايگاه اصلي پاداش و كيفر، حيات پس از مرگ است، البته بدين معنا نيست كه حيات دنيا خالي از پاداش و كيفر است. چه بسا كساني پاداش و كيفر برخي از اعمال خود را در دنيا ببينند اما اين پاداش و كيفر، مانند ديگر مظاهر دنيا وسيلة آزمايش و امتحان آن ها است و در حيات اخروي آنان نيز مؤثر است.

بنابراين خداوند بي ترديد عادل است. عدالت الهي اقتضا مي كند عالم ديگر وجود داشته باشد. يكي از دلايل اصلي وجود قيامت و جزا و پاداش و كيفر آن عالم، عدالت الهي است.